ย้อนกลับไปเมื่อ 70 ปีก่อน “มาจูลี” คือเกาะกลางแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่ตั้งอยู่ในแม่น้ำพรหมบุตร ประเทศอินเดีย จนกระทั่งชาวบ้านได้สร้างเขื่อนกั้นน้ำขนาดใหญ่เพื่อป้องกันปัญหาน้ำท่วมในช่วงฤดูมรสุม และนั่นส่งผลทำให้ทิศทางน้ำที่ไหลเชี่ยวมุ่งตรงมายังเกาะมาจูลีแทน สันทรายบริเวณริมชายฝั่งเกิดการพังทลายอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดก็เกิดเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ขึ้นในปี 1979 ซึ่งนักวิชาการได้ทำนายเอาไว้ว่า ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปอีก 20 ปี เกาะมาจูลีจะหายไปจากแผนที่โลกอย่างแน่นอน
ณ เวลานั้นเอง จาดาฟ พาเยง เด็กหนุ่มวัย 16 ปี พบงูจำนวนมากนอนตายอยู่บนพื้น เหตุมาจากอุณหภูมิที่ร้อนจัด หลังน้ำท่วมได้พัดพาพวกมันขึ้นมาบนพื้นดินทรายที่แห้งแล้งไร้ซึ่งต้นไม้ใดๆ
ถ้าเป็นเด็กวัยรุ่นคนอื่นคงไม่คิดอะไร แต่จาดาฟกลับทำในสิ่งที่ต่างออกไป เขาเดินทางไปสอบถามกับกรมป่าไม้ของอินเดียว่า จะเป็นไปได้หรือไม่ถ้าจะปลูกต้นไม้บนเกาะร้างแห่งนี้
คำตอบที่จาดาฟได้รับคือ “เกาะมาจูลี ไม่สามารถปลูกอะไรได้หรอก ” แต่มีพืชอยู่ชนิดหนึ่งที่อาจจะโตในพื้นที่แบบนี้ได้นั่นก็คือ “ต้นไผ่”
เด็กหนุ่มไม่รอช้า เขาตัดสินใจนำไผ่มาปลูกบนเกาะร้างแห่งนี้ทันที ไม่ใช่แค่ต้นเดียว แต่เขาค่อยๆ ปลูกมันเรื่อยๆ อย่างจริงจัง รดน้ำทุกวัน ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับการปลูกต้นไม้บนเกาะร้างที่ไม่มีใครสนใจ
การทุ่มเทขนาดนี้ทำให้จาดาฟต้องทิ้งบ้าน ทิ้งครอบครัว ทิ้งการศึกษา มาอาศัยอยู่บนเกาะ อุดมการณ์อันแรงกล้าของเขา มาพร้อมกับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่
หลายปีต่อมา ป่าไผ่ของจาดาฟได้ถือกำเนิดขึ้นบนพื้นที่ๆ เคยเป็นตลิ่งสันทราย ดูเหมือนว่าโอกาสรอดของเกาะมาจูลีเริ่มเห็นแสงริบหรี่เรืองรองขึ้นมาแล้ว
ในตอนนั้นเองที่จาดาฟได้เริ่มคิดที่จะหาพืชพรรณใหม่ๆ เข้ามาปลูกบนเกาะให้เหมาะสมกับสภาพพื้นดิน เขานำพืชท้องถิ่นเข้ามาทดลองปลูกเรื่อยๆ ทุกวัน
เคล็ดลับในการปรับสภาพดินของจาดาฟ ก็คือการนำมดแดงจากในหมู่บ้านมาปล่อย และดูเหมือนว่าจะได้ผลดีไม่น้อย
จากเด็กหนุ่มตัวเล็กๆ ค่อยเติบโตคลุกคลีกับธรรมชาติที่เขาสร้างมานานหลายปี ต้นไม้หลายชนิดเติบโตไปตามกาลเวลา สัตว์ป่าหลายชนิดก็เริ่มเข้ามาอยู่อาศัย รวมถึงสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์อย่าง “เสือโคร่งเบงกอล” และ “แรดอินเดีย” อีกด้วย
“ผมไม่เคยพบแร้งในธรรมชาติมานานกว่า 12 ปีแล้ว แต่หลังจากที่ผมปลูกป่าไปได้สักพัก พวกมันก็กลับมารวมตัวกันทีนี่อีกครั้ง ป่าของผมเริ่มดึงดูดสัตว์จำพวกกวางเข้ามา และตามมาด้วยสัตว์นักล่าทั้งหลาย” จาดาฟกล่าว
“ยิ่งป่าขยายตัวกว้างไปมากเท่าไหร่ ยิ่งดูแลรักษายากมากขึ้นเท่านั้น ภัยคุกคามที่น่ากลัวที่สุดสำหรับป่าก็คือมนุษย์ พวกเขาจะทำลายป่าเพื่อหาผลประโยชน์ให้กับตัวเอง และสัตว์ป่าก็อาจสูญพันธุ์อีกครั้ง”
ปัจจุบันป่าที่จาดาฟปลูกขึ้นมากลายเป็นเขตป่าสงวนที่กว้างใหญ่ถึง 3,437 ไร่ หรือใหญ่กว่าสวนสาธารณะที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพอย่าง สวนหลวง ร.9 ถึง 7 เท่า และเราสามารถพบสัตวป่านานาชนิด ไม่ว่าจะเป็นลิง กระต่ายป่า แร้ง กวาง ช้าง แรด รวมถึงเสือ
โดยป่าแห่งนี้ถูกตั้งชื่อว่า “ป่าโมไล” ตามชื่อกลางของจาดาฟ (Jadav Molai Payeng) เพื่อเป็นการให้เกียรติแก่วีรบุรุษนักปลูกป่าคนนี้
ส่วนเกาะมาจูลีเองตอนนี้ ก็ยังได้รับผลกระทบจากทิศทางน้ำไหลเชี่ยวในแม่น้ำพรหมบุตรอยู่ทุกปี โดยตั้งแต่ปี 1991 เป็นต้นมา มีหมู่บ้านกว่า 35 แห่งที่ต้องหายไปจากผลของอุทกภัย ในขณะที่ทางเจ้าหน้าที่เองก็กำลังพยายามหาวิธีป้องกันเกาะมาจูลีอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าหากไม่ได้ความทุ่มเทของจาดาฟ เกาะกลางแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดคงหายไปจากแผนที่แล้วก็เป็นได้
สามารถติดตามเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ เพิ่มเติมได้ข้างล่างครับ
ที่มา : boredpanda | เรียบเรียงโดย เพชรมายา
