ในปี 1971 หลังจากได้ไปเที่ยวในแอฟริกา ทิปปี เฮร์เดรน นักแสดงสาวชาวอเมริกัน มีแรงบันดาลใจที่อยากจะสร้างภาพยนต์ที่เกี่ยวกับสิงโต โดยเธออยากให้ครอบครัวของเธอ ได้แก่ เมลานี กริฟฟิธ ลูกสาว และ โนเอล มาแชล สามีของเธอ มีส่วนร่วมด้วย
เมื่อเธอลองปรึกษากับครูฝึกสัตว์อย่าง รอน อ็อกซเลย์ ถึงความเป็นไปได้ รอนจึงแนะนำว่า พวกเขาควรจะลองใช้ชีวิตกับสิงโตสักระยะ เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับการใช้ชีวิตของมันสักพักจะดีกว่า และนี่จึงเป็นที่มาของภาพครอบครัวเฮร์เดรน กับเจ้าสิงโตที่ชื่อว่า “นีล” ดูยังไงๆ ก็น่าหวาดเสียวจริงๆ
คุณแม่บ้านกำลังเดินข้ามเจ้านีลอย่างกล้าๆ กลัวๆ
เมลานีและเพื่อนของเธอกำลังหยอกล้อกับนีลอย่างไม่เกรงกลัวเจ้าป่า
เมลานีกระโดดลงสระน้ำ ในขณะที่เจ้านีลกระโดดตามไปงับขาเธอ
พวกเขานอนด้วยกันบนเตียงนอนที่แสนสบาย
พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านที่เชอร์แมน โอคส์ แคลิฟอเนีย
โนเอล กำลังทำงาน ในขณะที่เจ้านีล ขึ้นมาเรียกร้องความสนใจ (เหมือนแมวจริงๆ)
ด้วยขนาดของมัน ทำให้นีลกลายเป็นหมอนใบยักษ์ที่น่านอนหนุนที่สุด
ทิปปี้กำลังเล่นกับนีล
ทิปปี้ กับวันสบายๆ
เล่นกันแบบไม่กลัวกันเลย เห้ย นี่ผมเป็นสิงโตนะ
ที่มา : paradoxoff
